Μπορεί ο ρομαντισμός να γίνει εξουσία; Ίσως ένα από τα βασικότερα αλλά και πιο παραμελημένα ερωτήματα της εποχής που ανέτειλε από την 25 Ιανουαρίου να είναι και αυτό. Η άνοδος της Αριστεράς στην εξουσία , έστω και με την αναγκαστική συγκατοίκηση με εκπροσώπους της Λαϊκής δεξιάς, φέρνει στην επιφάνεια βασικά ηθικά και πολιτισμικά διλήμματα που συνήθως απαντώνται από την ίδια την ιστορική πραγματικότητα.
Η Αριστερά ανέκαθεν απολάμβανε της πολυτέλειας να στέκεται ψηλά στο βάθρο της Ηθικής. Η ιστορική συνείδηση σε συνδυασμό με την απουσία κυβερνητικού παρελθόντος αποστερούσε από τους αντιπάλους της αριστεράς ένα βασικό όπλο στην φαρέτρα της πολιτικής αντιπαράθεσης μαζί της.
Τι συμβαίνει όμως όταν η αριστερά, γίνεται εξουσία. Πως μπορεί να συγκεραστεί ο έμφυτος ριζοσπαστικός λόγος της αριστεράς με τον αναπόφευκτο συντηρητισμό που επιφέρει η επαφή με την εξουσία και την διακυβέρνηση ενός τόπου. Μπορεί ο ρομαντισμός της αλλαγής να συγκεραστεί, με τον επώδυνο συμβιβασμό που απαιτείται για να μπορεί να έχει η αριστερά όχι μόνο παρόν αλλά και μέλλον πρωταγωνιστικό στα πολιτικά πράγματα.
Νομίζω πως το επόμενο διάστημα το πεδίο της πραγματικής Πολιτικής δεν θα παιχθεί στους μίζερους διαδρόμους των Βρυξελλών αλλά στο εσωτερικό πεδίο. Εκεί που θα πρέπει ο Αλέξης Τσίπρας να προσπαθήσει να κάνει κάτι ιστορικά πρωτόγνωρο. Να καταστήσει την Αριστερά , εξουσία , χωρίς να γίνει κατεστημένο
[ΠΗΓΗ: Χρήστος Λουτράδης, Η Αριστερά, ο Αλέξης Τσίπρας και η Εξουσία, toportal: http://www.toportal.gr/ ]