Μήπως ήλθε η ώρα να αμφισβητηθεί μαζικά το κυρίαρχο εκείνο σύστημα, το οποίο όχι μόνον θέτει τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους αλλά θυσιάζει ακόμη και τις ζωές τους, φτάνει να τα αυξήσει;
Δυο, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, πρόσφατα συμβάντα, επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τη βαρβαρότητα στην οποία οδηγεί η λογική του κέρδους.
Το πρώτο αφορά την αυτοκτονία του παιδιού -θαύματος,Ααρόν Σουάρτς, και το δεύτερο το θόρυβο που ξεσηκώθηκε σχετικά με τη ρύπανση που δημιουργεί η χρησιμοποίηση για θέρμανση καυσόξυλων αντί πετρελαίου.
Η πρώτη περίπτωση -για όσους δεν τον είχαν ακουστά- αφορά ένα νέο άνθρωπο, τον Ααρόν Σουάρτς, ο οποίος έγινε παγκοσμίως γνωστός ως αγωνιστής κατά της ιδιωτικοποίησης της γνώσης και της πληροφορίας, και υπέρ της ελεύθερης διακίνησής τους μέσω του Διαδικτύου. Μεταξύ άλλων ενεργειών του, ο Σουάρτς το 2011 κατόρθωσε να διεισδύσει στα αρχεία του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και να αποσπάσει επιστημονικές εργασίες με σκοπό να τις δώσει δωρεάν στη δημοσιότητα μέσω Διαδικτύου.
Για αυτή την πράξη του ο Σουάρτς, αφού εντοπίστηκε από τις διωκτικές αρχές της Βοστόνης, θα οδηγείτο σε δίκη, όπου με βάση τα 13 αδικήματα που του φορτώθηκαν, θα μπορούσε να καταδικαστεί σε φυλάκιση έως και 35 χρόνια και σε χρηματικό πρόστιμο ύψους έως 1 εκατομμύριο δολάρια.
Είναι κάτω από αυτή την ψυχολογική πίεση που, κατά την οικογένειά του, αυτοκτόνησε μόλις στα 26 του χρόνια!!!
Ακολουθώντας την ίδια λογική της ιδιωτικής κατοχύρωσης της γνώσης, οι ανθρωποκτόνες φαρμακευτικές εταιρείες, και η κυβέρνηση των ΗΠΑ ως προστάτης των συμφερόντων τους, μήνυσαν τη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική, επειδή τόλμησαν να παράξουν γεννόσημα φάρμακα, για να σώσουν τον πληθυσμό τους που μαστίζεται από το AIDS.
Επίσης, στο όνομα και πάλι του κέρδους, ασφαλιστικές και φαρμακευτικές εταιρείες επέβαλαν στις ΗΠΑ την παύση της χρηματοδότησης των ερευνών για τον καρκίνο, οι οποίες με την ολοκλήρωσή τους θα οδηγούσαν στην αντιμετώπιση της πλειονότητας των μορφών αυτής της ασθένειας.
Το δεύτερο συμβάν έχει να κάνει με το θόρυβο που δημιουργήθηκε από τη ρύπανση που υποτίθεται ότι - σε αντίθεση με το «καθαρό» πετρέλαιο - προκαλούν τα καυσόξυλα.
Όταν ο έγκριτος πνευμονολόγος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Παναγιώτης Μπεχράκης, επεσήμανε ότι κάθε άλλο παρά υπήρχαν περισσότερα έκτακτα περιστατικά με αναπνευστικά προβλήματα στα νοσοκομεία της Αττικής λόγω της καύσης των ξύλων, και ζητούσε επίμονα να ανακοινωθούν επίσημα και όχι μέσω διαρροών οι τιμές των ρύπων το τελευταίο διάστημα -κάτι που δεν έγινε ποτέ-, πώς να μη σκεφτεί κανείς ότι πίσω από αυτόν το θόρυβο δεν ήταν τα συμφέροντα όσων αποκόμιζαν κέρδη από το πετρέλαιο και δη από τη νόθευσή του; Πώς να μην σκεφτεί ότι η καταστροφή στην υγεία από τη ρύπανση που προκαλεί το πετρέλαιο υποβαθμίζεται, διότι τα κυκλώματα του πετρελαίου είναι πανίσχυρα;
Ας θυμηθούμε το θόρυβο που είχε δημιουργηθεί εδώ και λίγα χρόνια με αφορμή τη διάδοση σε παγκόσμιο επίπεδο της είδησης για υποτιθέμενη πανδημία μιας θανατηφόρου γρίπης, ο οποίος οδήγησε πολλά κράτη να αγοράσουν εκατομμύρια εμβόλια, τα οποία είτε χορηγήθηκαν δίχως λόγο σε όσους κατάπιαν την καραμέλα του ψεύδους, είτε έμειναν στα ράφια, ενώ είχαν χρυσοπληρωθεί.
Αλλά και πίσω από την ανοχή στο κάπνισμα, των διαφόρων υπεύθυνων πολιτικών, ή τα ψευδή στοιχεία γύρω από το λαθρεμπόριο του τσιγάρου που αραδιάζουν, τα οποία ο ίδιος καθηγητής επεσήμανε, μήπως δεν βρίσκονται οι πανίσχυρες εταιρείες παραγωγής τσιγάρων;
Βλέπουμε λοιπόν ότι όταν ο Μαρξ έκανε λόγο για το Κεφάλαιο που εκτρέφεται από το ίδιο το αίμα των ανθρώπων, όχι μόνο δε υπερέβαλε αλλά κυριολεκτούσε.
Τρανό παράδειγμα και οι αυτοκτονίες, οι οποίες αισίως έφθασαν στον τόπο μας τις 3.000 την τελευταία τριετία και οι οποίες σε μεγάλο βαθμό συνδέονται και αυτές με το επαίσχυντο κυνήγι του κέρδους.
Μήπως, λοιπόν, ήλθε η ώρα να αμφισβητηθεί μαζικά το κυρίαρχο εκείνο σύστημα, το οποίο όχι μόνον θέτει τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους αλλά θυσιάζει ακόμη και τις ζωές τους, φτάνει να τα αυξήσει; Το σύστημα εκείνο, το οποίο θέτει σε αμφιβολία «όχι πια το πώς θα ζήσεις καλύτερα, αλλά αν θα ζήσεις καν»;
[ΠΗΓΗ: Γιώργος Ρούσης, καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου – άρθρο στην Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 20-01-2013]