ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΠΑΓΑΛΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑΣ (της κατ’ ευφημισμόν… «αριστείας»)

 Οι εξετάσεις που έχουμε επιλέγουν αυτούς που έχουν μάθει να χειρίζονται επιδέξια το συγκεκριμένο διαγωνισμό με τη βοήθεια των φροντιστηρίων.
Συζητούσα τις προάλλες με φίλους το περίφημο Επιχείρημα του Κινέζικου Δωματίου (Chinese Room Argument) που διατύπωσε πρώτη φορά ο φιλόσοφος John Searle (Σερλ), ένα νοητικό πείραμα στο οποίο κάποιος που δεν ξέρει κινέζικα βρίσκεται κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο και απαντά μηχανικά, ακολουθώντας ορισμένους κανόνες χειρισμού συμβόλων, σε ερωτήματα διατυπωμένα σε κινέζικους χαρακτήρες που του δίνονται κάτω από την πόρτα. Ό,τι ερώτημα τού τίθεται το απαντά σωστά ακολουθώντας τους κανόνες, όπως περίπου κάνει ένας υπολογιστής, με αποτέλεσμα να δημιουργεί την εντύπωση στους έξω από το δωμάτιο ότι ξέρει κινέζικα ενώ αυτός αναγνωρίζει απλώς το σχήμα των χαρακτήρων χωρίς καν να καταλαβαίνει αν είναι κινέζικοι χαρακτήρες ή π.χ., ιαπωνικοί. Ένα από τα συμπεράσματα του επιχειρήματος είναι ότι ο επιτυχημένος χειρισμός συμβόλων δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκην κατανόηση. «Ακριβώς ό,τι συμβαίνει στις εξετάσεις στο σχολείο», είπε ο εκπαιδευτικός της παρέας. Τα παιδιά μαθαίνουν να απαντούν σε συγκεκριμένες ερωτήσεις χωρίς πράγματι να κατανοούν το ερώτημα ή την απάντηση που δίνουν.Ένα «άριστο» σύστημα δηλαδή («έξυπνη εφαρμογή»στη γλώσσα των υπολογιστών) για να κόβουμε αυτούς που δεν χωράνε στο πανεπιστήμιο, ο αριθμός των οποίων αποφασίζεται με βάση το εκάστοτε κυβερνητικό/ κομματικό/ πελατειακό συμφέρον