Η λέξη ευτυχία είναι της μόδας στις μέρες μας. Μέχρι πρότινος ήταν η λέξη επιτυχία και στο άμεσο παρελθόν η λέξη ελευθερία. Ό,τι δεν έχεις κάνει. Μάλλον το επόμενο λεπτό θα μας βρει όλους να λιαζόμαστε στον Κήπο του Επίκουρου αναζητώντας το προσωπικό μας ζην ηδέως. Έστω ότι η δυνατότητα της τέχνης να μας συγκλονίζει ευχάριστα είναι παντός καιρού!
Ευτυχία είναι το νερό, οι μυρωδιές, τ’ αγγίγματα, φωνές ανθρώπων που αγαπάμε. Ευτυχία είναι το πράσινο, το καφέ, το μοβ. Πιπερόριζα, κάρδαμο, λωτοί, ένα καλό BloodyMary! Ζεστές ηλιαχτίδες στην πλάτη! Η ευτυχία είναι μέσα μας: εξαρτάται από τη σκέψη, τα όνειρα. Ευτυχία είναι τα’ αστέρια, ειδικά όταν πέφτουν! Ευτυχία είναι μια ένδειξη ότι ο δρόμος δεν έχει εκτροχιαστεί. Ευτυχία είναι η τέχνη χωρίς τη ματαιοδοξία Η ευτυχία δεν είναι πραγματική, εκτός εάν μιλάμε για μια κατσίκα που παίζει βιολί. Ευτυχία είναι το αβίαστο κι ασυγκράτητο γέλιο π.χ. όταν ο οδοντογιατρός σου λέει ότι δεν θα πονέσεις και την ίδια στιγμή τον βλέπεις ν’ αρπάζει τον τροχό!!! Ευτυχία είναι η μελωδία της ευτυχίας!!!
Ακούω τον εκφωνητή στο δελτίο ειδήσεων, που τυχαία «παίζει» στην τηλεόραση, να εγκωμιάζει την ηλεκτρονική σελίδα «Donothingfortwominutes»,συμπληρώνοντας στο δαιμόνιο ρεπορτάζ του ότι πρόκειται για τεράστιο τρεντ στους κύκλους των στελεχών των μεγάλων εταιρειών. Μπαίνω στο διαδίκτυο, πληκτρολογώ τον κωδικό και αντικρίζω μια εικόνα ηλιοβασιλέματος κάπου στη Μεσόγειο και την εντολή «μην ακουμπήσεις το πληκτρολόγιο, άκουσε τον ήχο των κυμάτων για δύο λεπτά» κεντραρισμένη στην οθόνη ενώ ένα ψηφιακό ρολόι μετρούσε ανάποδα. Αναρωτιέμαι πόσο απελπισμένος μπορεί να είναι κάποιος για να φτάσει στο σημείο να αναζητήσει την κατασταλτική θεραπεία μιας ψευτοεικονικής πραγματικότητας –αλλά τι να πω κι εγώ που πιστεύω στην ευεργετική δύναμη της εισπνοής –εκπνοής μέσα στους τέσσερις τοίχους υπό την ταμπέλα της εναλλακτικής γυμναστικής. Συνδέω αυτόματα αυτό το «συγκλονιστικό» νέο με ένα άρθρο που διάβασα τις προάλλες για το πόσο δυστυχείς είναι οι υπάλληλοι του ιντερνετικού κολοσσού amazon.com, αντιλαμβανόμενοι ότι είναι απόλυτα παγιδευμένοι στις θέσεις εξειδίκευσης του επόμενου, μεγάλου πράγματος που λέγεται onlineυπηρεσίες και ότι όσο αυξάνοντας οι απαιτήσεις των καλωδιωμένων πελατών τόσο πιο κολλημένοι στο πόστο τους θα είναι αυτοί.
Η εξέλιξη πονάει.Μας κάνει τη ζωή πιο ενδιαφέρουσα, ενδεχομένως πιο άκοπή αλλά κάτι λείπει. Τα χρήματα, αυτά λείπουν, θα σπεύσουν οι όλβιοι παραθεριστές του κόσμου τούτου να συμπληρώσουν. Οκέι, η χρηματοπιστωτική κάνουλα έκλεισε, οπότε το ενδιαφέρον στέφεται στα καθ’ ημάς. Τι μας φτιάχνει; Τι μας κάνει καλύτερους; Τι ανεβάζει τις σεροτονίνες μας;Το «είναι» έχει γίνει το νέο «φαίνεσθαι» γράφουν οι λαιφσταϊλάδες (χωρίς να βγάζω την ουρά μου απέξω). Δεν έχει σημασία σε πιο εστιατόριο θα φάει κάποιος την ντομάτα του ή ακόμα πιο αδιάφορο είναι εάν θα τη φάει σε αφρό ή σε τζελ, κάτι που παλιότερα τον έκανε να κομπορρημονεί, αφού είχε πατήσει μια γαστριμαργική κορυφή.
Παλαιότερα, κανείς δεν νοιαζόταν για το αντιοξειδωτικό λυκοπένιο της ντομάτας, το ωφέλιμο ασβέστιο του γιαουρτιού, το αντικαταθλιπτικό μαγνήσιο του σπανακιού, τη σπάνια ανθοκυάνη της μπλε πατάτας. Αυτά είναι σημερινά θέματα αναζήτησης που ψάχνουμε να βρούμε τη μελωδία της ευτυχίας στα superfoods, στη σπιρουλίνα, στο ιπποφαές, στις βόλτες με ποδήλατο, στη γιόγκα και στην ηθελημένη επαφή με τη φύση.
Κι όσο οι αστικές νευρώσεις αυξάνονται τόσο τα γιατροσόφια της χαράς θα φαντάζουν όλο και πιο αποτελεσματικά. Οι σύγχρονες μηχανιστικές κινήσεις θα αμφισβητούνται για κάτι πιο ελεύθερο και οι συμβάσεις της εσωτερικής γαλήνης για κάτι πιο απλοποιημένο. Μάλλον η αναζήτηση της ευτυχίας είναι πιο χειροπιαστή και κατανοητή από τον ίδιο της το στόχο, οπότε εκείνη η «παουλοκοελικής» αισθητικής ατάκα που λέει ότι η ευτυχία είναι ένα κλικ στο μυαλό, είναι το μόνο κλισέ που κρατάω από τα φωτορομάνζα.
[ΠΗΓΗ: Έφη Αλεβίζου, ΤΕΧΝΗ και ΖΩΗ στο 1091 ΕΨΙΛΟΝ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ]