Τι ωφελεί η αμφιβολία εκείνον
που δεν μπορεί ν'αποφασίσει;
Μπορεί να πράξει λάθος
όποιος δε γυρεύει πολλούς λόγους για να δράσει.
Μα όποιος π ά ρ α π ο λ λ ο ύ ς γυρεύει
μένει άπραγος την ώρα του κινδύνου (Μπέρτολτ Μπρεχτ , Εγκώμιο στην Αμφιβολία)
που δεν μπορεί ν'αποφασίσει;
Μπορεί να πράξει λάθος
όποιος δε γυρεύει πολλούς λόγους για να δράσει.
Μα όποιος π ά ρ α π ο λ λ ο ύ ς γυρεύει
μένει άπραγος την ώρα του κινδύνου (Μπέρτολτ Μπρεχτ , Εγκώμιο στην Αμφιβολία)
ΡΗΤΟΡΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: Γιατί, τελικά, να περισσεύουν πάλι μομφές για ανώριμο, απαίδευτο και εφησυχασμένο στους καναπέδες λαό όπου (κι όταν) δε βολεύουν τα αποτελέσματα σε μια προσδοκώμενη ανατροπή… και πανηγύρι επανάστασης και γιατί να απουσιάζει (ως συνήθως…) μια στάλα αυτοκριτικής με το δάχτυλο στο τύπο των (αριστερών) μας ήλων…
Μήπως, θα πρέπει κάποια στιγμή, να (ανα)στοχαστούμε σοβαρά πως μπορεί και η μεγάλη αποχή (= αδιαφορία, παθητικότητα;)και τα μεγάλα ποσοστά σε κόμματα φασισμού και μισαλλοδοξίαςκαι η συντήρηση των δυνάμεων τρόικας ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ, ΑΝΕΡΓΙΑΣκλπ, κλπ, είναι το αναμενόμενο αποτέλεσμα του αγώνα κομμάτων της αριστεράς και της προόδου στο δεξιό γήπεδο της μικροπολιτικής πόλωσης με τα ίδια επικοινωνιακά όπλα πελατειακής αδολεσχίας και τη ξύλινη γλώσσα συνθημάτων γηπέδου;
Μήπως, τελικά, πριν νίψουμε τας χείρας (ως άλλοι Πιλάτοι…) πρέπει να σκεφτούμε ότιη ανυποληψία προς τον πολιτικό κόσμο είναι όχι άδικα γενική και η γενικευμένη δυσπιστία που γεννάει τέρατα έχει και μια αντικειμενική βάση; Και η αντικειμενική βάση, κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ότι, δυστυχώς, και τα κόμματα της αριστεράς
δεν τολμούν (υπολογίζοντας το πολιτικό κόστος ή προσδοκώντας ανάληψη εξουσίας) να πουν όλη την αλήθεια για την πραγματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα,
δεν τολμούννα πουν σταράτα χωρίς υπεκφυγές τις πραγματικές αιτίες γι’ αυτή την πρωτόγνωρη κατάντιακαι, το σημαντικότερο,
δεν κάνουντον κόπο να καταστρώσουν το σταθερό και συγκεκριμένο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης με ανοιχτά χαρτιά για τις θυσίες που απαιτούνται για να βγούμε με σιγουριά από αυτό το τέλμα…
Και φυσικά μένει μετέωρη ή θάβεται σε κραυγές συνθημάτων η απόδοση ευθυνών στους ενόχους που έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Διότι το τεράστιο και μη βιώσιμο χρέος δεν είναι ουρανοκατέβατο ούτε μεταφυσικό. Είναι το ζεστό χρήμα των δανεικών που αντί να διοχετευθεί στην ανάπτυξη απ’ όπου θα προέκυπτε σταθερό και μόνιμο πρωτογενές πλεόνασμα για την ανώδυνη αποπληρωμή του, έγινε πλεόνασμα offshore, πλεόνασμα σε λίστες Λαγκάρτ κι άλλη διαπλεκόμενη ημετέρων και μη πολυτελή διαβίωση. Οποιοδήποτε πρόγραμμα, λοιπόν, για αλλαγή του φαύλου παρελθόντος, πρέπει να έχει αφετηρία τη ρητή δέσμευση για απόδοση ευθυνών στους «δικαιούχους» (όχι με κριτήρια πολιτικού ρεβανσισμού… ούτε με εξεταστικές επιτροπές ημών των ιδίων που… ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου) αλλά με σαφή πρόβλεψη για αποκατάσταση της μεγάλης αδικίας με παραδειγματική τιμωρία από την ανεξάρτητη κι αδέσμευτη δικαιοσύνη όλων των χαραμοφάηδων (που τώρα σφυρίζουν «κλέφτικα» στο ρυθμό του «όλοι μαζί τα φάγαμε…) και αυτόματη μεταφορά όλων των κλεμμένων σε εδικούς κωδικούς του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους απ’ όπου θα επιστραφούν αναλογικά σ’ αυτούς που μέχρι τώρα άδικα «πλήρωσαν τη νύφη» (και πιο ειδικά σε εκείνους από τους μισθωτούς και συνταξιούχους που έγιναν βαριές περικοπές από τις ήδη γλίσχρες αποδοχές τους)
Για να δούμε κάποια στιγμή στο βάθος του τούνελ λίγο φως αληθινό…
Για την Ιστορία… Η δοκιμασία των αρχόντων άλλοτε και τώρα… πλήρης ασυλία!
Σύμφωνα με ένα Νόμο, που αποδίδεται στον Σόλωνα, όποιος πολίτης στην Αρχαία Αθήνα αναλάμβανε δημόσιο αξίωμα (είτε από εκλογή είτε από κλήρωση) πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, έπρεπε να υποβληθεί σε δοκιμασία!
Συγκεκριμένα, οι υποψήφιοι έπρεπε να λογοδοτήσουν για το σύνολο του μέχρι τότε βίου τους «παντός του βίου λόγον διδόναι» προκειμένου να αποδειχθεί αν πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος και κατά συνέπεια αν είναι άξιοι να αναλάβουν το αξίωμά τους!
Μεταξύ, άλλων οι υποψήφιοι αθηναίοι άρχοντες έπρεπε να αποδείξουν:
- τα δημοκρατικά τους φρονήματα
- την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων
- ότι δεν είχαν καμιά εκκρεμή οικονομική υποχρέωση προς την πόλη
- την φροντίδα των γονέων και την απόδοση μεταθανατίων τιμών.
- την κτήση ακίνητης ιδιοκτησίας εντός των ορίων της Αττικής
Ιδιαίτερα για τους ανώτατους άρχοντες (άρχων βασιλεύς, επώνυμος άρχων, πολέμαρχος και οι 6 θεσμοθέται) έπρεπε να υποβληθούν σε διπλή δοκιμασία τόσο από τη Βουλή, όσο από το λαϊκό Δικαστήριο, την Ηλιαία!
Αν ο υποψήφιος αποδοκιμαζόταν από τα όργανα αυτά, του απαγορευόταν η συμμετοχή στις πολιτικές δραστηριότητες!
Με τη λήξη της θητείας τους λογοδοτούσαν:
α) στην επιτροπή λογιστών, η οποία είχε την ευθύνη της σύνταξης ειδικής απολογιστικής εκθέσεως!
β) Η έκθεση ελέγχεται από το δικαστήριο της Ηλιαίας η οποία είχε το δικαίωμα να επιβάλλει και ποινικές κυρώσεις!
Όχι, ασυλία δεν υπήρχε! Είναι νεοελληνικό εφεύρημα!!!
Συγκεκριμένα, οι υποψήφιοι έπρεπε να λογοδοτήσουν για το σύνολο του μέχρι τότε βίου τους «παντός του βίου λόγον διδόναι» προκειμένου να αποδειχθεί αν πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος και κατά συνέπεια αν είναι άξιοι να αναλάβουν το αξίωμά τους!
Μεταξύ, άλλων οι υποψήφιοι αθηναίοι άρχοντες έπρεπε να αποδείξουν:
- τα δημοκρατικά τους φρονήματα
- την εκπλήρωση των στρατιωτικών τους υποχρεώσεων
- ότι δεν είχαν καμιά εκκρεμή οικονομική υποχρέωση προς την πόλη
- την φροντίδα των γονέων και την απόδοση μεταθανατίων τιμών.
- την κτήση ακίνητης ιδιοκτησίας εντός των ορίων της Αττικής
Ιδιαίτερα για τους ανώτατους άρχοντες (άρχων βασιλεύς, επώνυμος άρχων, πολέμαρχος και οι 6 θεσμοθέται) έπρεπε να υποβληθούν σε διπλή δοκιμασία τόσο από τη Βουλή, όσο από το λαϊκό Δικαστήριο, την Ηλιαία!
Αν ο υποψήφιος αποδοκιμαζόταν από τα όργανα αυτά, του απαγορευόταν η συμμετοχή στις πολιτικές δραστηριότητες!
Με τη λήξη της θητείας τους λογοδοτούσαν:
α) στην επιτροπή λογιστών, η οποία είχε την ευθύνη της σύνταξης ειδικής απολογιστικής εκθέσεως!
β) Η έκθεση ελέγχεται από το δικαστήριο της Ηλιαίας η οποία είχε το δικαίωμα να επιβάλλει και ποινικές κυρώσεις!
Όχι, ασυλία δεν υπήρχε! Είναι νεοελληνικό εφεύρημα!!!