Είναι κάποιοι τίτλοι ζηλευτοί που χωράνε όλο το νόημα του κειμένου, σε λίγες λέξεις. Όπως αυτός του news247.gr που κάνει λόγο για τον διπολικό Σουλτς, ο οποίος «Το πρωί εξυμνεί τον Έλληνα πρωθυπουργό που μάχεται για όλη την Ευρώπη και το βράδυ τρίζει τα δόντια στην κυβέρνηση ώστε να τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Αυτή η «συμπεριφορά Σουλτς» ακολουθείται πιστά από σχεδόν όλους τους αξιωματούχους με τους οποίους έχουν συναντηθεί μέχρι σήμερα οι Βαρουφάκης και Τσίπρας. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που έχεις την αίσθηση ότι οι συναντήσεις είναι πενταπλάσιες από αυτές που πραγματικά έχουν γίνει. Όταν ανεβαίνουν διαρκώς ειδήσεις, με διαφορετικές δηλώσεις των ίδιων ανθρώπων και αφορούν στην ίδια συνάντηση, κάπου χάνεται η μπάλα. Κι αν έχεις όρεξη να τη βρεις, τη βρίσκεις. Η μπάλα είναι πάντα χωμένη κάτω από τα φούστα της Μέρκελ. Εκεί δηλαδή που ζουν και οι διάφοροι Σουλτς, Ολάντ, Γιούνκερ, Ρέντσι, Ραχόι και λοιποί ικέτες της γερμανίδας αυτοκράτειρας. Εκεί που μέχρι πριν λίγες ημέρες σέρνονταν ως ψείρες του μερκελικού εφηβαίου ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του. Κι αυτές οι λίγες μέρες δίχως αυτούς στην ηγεσία της χώρας, είναι αρκετές για να με κάνουν να νιώσω λίγο υπερήφανος. Ας ντρέπονται πλέον οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και άλλοι λαοί που υπομένουν τους Αδώνιδές τους.
Ένας δεύτερος λόγος που μπερδεύει τα πράγματα σχετικά με τα αποτελέσματα των συναντήσεων Τσίπρα και Βαρουφάκη με αξιωματούχους άλλων χωρών και της Ε.Ε. είναι η οπτική και τα συμφέροντα των ελληνικών ΜΜΕ. «Ρέντσι: Είμαι οπαδός της ελληνικής προσπάθειας» έγραφαν κάποια ΜΜΕ ανακαλύπτοντας στήριξη από τον Ιταλό πρωθυπουργό. «Ρέντσι: Πρέπει όλοι να σεβόμαστε τους κανόνες» έγραφαν τα περισσότερα ΜΜΕ τονίζοντας τον σκεπτικισμό με τον οποίο ο Ιταλός πρωθυπουργός αντιμετωπίζει τις κινήσεις Τσίπρα. Και τι να πιστέψει ο αναγνώστης; Έχουμε Ρέντσι για όλα τα γούστα. Επιχειρήματα για όλες τις πλευρές. RT στο twitter που βολεύουν υστερικούς δεξιούς και πωρωμένες βαρουφακίτσες. Κι όλα αυτά, πνιγμένα στα καρυκεύματα της ιταλικής γραβάτας και του πανωφοριού γκάγκστερ των 90’s. Για να χάνεται ακόμη περισσότερο η ουσία της γεύσης.
Η ουσία είναι ότι πλέον φαίνεται πεντακάθαρα πως έχει γίνει ένας πόλεμος τον οποίο δεν πήραμε χαμπάρι. Η ουσία είναι ότι τον πόλεμο τον κέρδισε ολοκληρωτικά η Γερμανία. Η ουσία είναι ότι η Μέρκελ μαζί με τον Σόιμπλε δίνουν ξεκάθαρες εντολές για εκτελέσεις χωρών και λαών. Η ουσία είναι ότι αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είχαν υποταχθεί στις απαιτήσεις της Μέρκελ, υπάκουγαν τυφλά στις εντολές της και εξυπηρετούσαν τα συμφέροντά της. Ήταν οι εκπρόσωποί της στην Ελλάδα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Και τώρα τι κάνουμε εμείς; Εμείς αποφασίσαμε να σηκώσουμε λίγο το κεφάλι. Να κάνουμε κάποιου είδους «αντάρτικο». Αυτό έχει βέβαια ρίσκο. Έχει επιπτώσεις. Απειλές και εκβιασμούς που ενίοτε πραγματοποιούνται. Οι εν Ελλάδι μερκελιστές –έτσι, ωμά πλέον – λένε «ορίστε τι πάθαμε, μια χαρά ήμασταν λουφαγμένοι». Το θέμα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι. Είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την απόφασή μας ή εντός μας ευχόμαστε να κάνει μια τεράστια κωλοτούμπα ο Τσίπρας; Το έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό; Ελπίζω πως ναι.
Κυρίως, ας είμαστε βέβαιοι ότι δεν κάναμε κανένα λάθος και δεν φέρουμε κάποια ευθύνη. Μας κουνάνε το δάχτυλο, λέγοντάς μας «Υπάρχουν κανόνες και αυτοί οι κανόνες δεν επηρεάζονται από ένα εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα». Κι όμως, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι κανόνες υπάρχουν για να αλλάζουν. Και εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτοί οι κανόνες έχουν αλλάξει πάμπολλες φορές, πάντα κατά πώς βόλευαν τις εξαγωγές της Γερμανίας, την κτηνοτροφική παραγωγή της Ολλανδίας, τη γεωργία της Γαλλίας και τη λίρα της Αγγλίας. Τώρα ξαφνικά κοκάλωσαν οι κανόνες και γράφτηκαν στις πλάκες του Μωυσή;
Δεύτερον, στην Ελλάδα δεν έγιναν εκλογές και άλλαξε μία κυβέρνηση. Στην Ελλάδα άλλαξε μία ολόκληρη κατάσταση. Δε βολεύει το ιερατείο των Βρυξελλών αυτή η κατάσταση. Πρόβλημά του. Πρόβλημά του και ότι ξεγυμνώθηκε εντελώς στην προσπάθειά του να υποστηρίξει με κάθε μέσο και δόλιο τρόπο την προηγούμενη κατάσταση. Έχασε. Συμβαίνουν αυτά.
Όμως οι προειδοποιήσεις της πρώην αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν σαφείς. Δε θα αναγνώριζαν μνημονιακές συμφωνίες. Δεν ήταν κάτι κρυφό. Το γνώριζαν και οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Είχαν όλο τα χρόνο να αλλάξουν τους κανόνες τους και ιδίως εκείνον που έλεγε ότι δε μπορούν να πετάξουν καμία χώρα από την ευρωζώνη, αν η ίδια δεν το ζητούσε. Δεν τον άλλαξαν. Τους έφαγε η σιγουριά. Έχασαν και θύμωσαν. Στα παπάρια μας.
Τώρα απειλούν ότι θα μας χρεοκοπήσουν, θα στραγγαλίσουν την οικονομία μας, θα μας στεγνώσουν από ρευστότητα. Ξεχνώντας φυσικά τη βασική αρχή της Αλληλεγγύης, όπως επαναβεβαιώθηκε και στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Αυτοί βέβαια είναι κανόνες που ισχύουν μόνο όταν η Γερμανία έχει οικονομικές ανάγκες για την επανένωσή της. Όταν άλλες χώρες αντιμετωπίζουν κρίσιμες στιγμές, ισχύουν οι κανόνες της Βοήθειας μετά Ανταλλαγμάτων και Αυστηρών Προϋποθέσεων.
Εδώ είμαστε. Ας μας χρεοκοπήσουν, λοιπόν. Καμία χώρα δε σβήστηκε από το χάρτη επειδή χρεοκόπησε. Από το χάρτη σβήνονται μόνο χώρες που κατακτήθηκαν και υποτάχθηκαν. Εδώ είμαστε. Ας μας στραγγαλίσουν οικονομικά. Ξέρουν πολύ καλά, ότι σε περίπτωση στραγγαλισμού δε θα πάθει ζημιά μόνο ο δικός μας λαιμός. Θα πρέπει να λογοδοτήσουν κάποιες κυβερνήσεις στους λαούς τους για ποιο λόγο έχασαν κι όσα χρήματα θα μπορούσαν να πάρουν πίσω. Και φυσικά δεν είναι αυτή η μόνη επίπτωση. Θα υπάρξουν και άλλες. Μένει να δούμε, λοιπόν, ποιος άλλος θέλει να βάλει το λαιμό του στην ίδια θηλιά με το δικό μας. Γιατί, αυτή η θηλιά με την οποία μας εκβιάζουν, είναι πολύ μεγάλη μόνο για έναν.