Αγαπάμε τις γυναίκες «επειδή είναι εκπληκτικές αναγνώστριες, για τις οποίες γράφονται τα τρία τέταρτα της ποίησης και της πρόζας όλου του κόσμου. Επειδή απ’ αυτές βγήκαμε και σ’ αυτές επιστρέφουμε, και το μυαλό μας περιστρέφεται σαν ένας βαρύς πλανήτης, πάντα και για πάντα, μόνο γύρω από αυτές». Δεκάδες απαντήσεις στο ερώτημα «Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες;»
Ο ρουμάνος ποιητής, πεζογράφος και δοκιμιογράφος, από τις πιο δυνατές φωνές της σύγχρονης ρουμανικής λογοτεχνικής σκηνής, συστήνεται στο ελληνικό κοινό με το μπεστ-σέλερ του, μια συλλογή διηγημάτων με θέμα τη γυναίκα που κυκλοφόρησε στη Ρουμανία το 2004, πούλησε περισσότερα από 150.000 αντίτυπα ξεπερνώντας την ίδια χρονιά σε πωλήσεις τον Κώδικα Ντα Βίντσι του Νταν Μπράουν, και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.
Η ανδρική φωνή που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο αναπολεί, στοχάζεται, αυτοαναλύεται και αυτοπαρουσιάζεται μέσα από τη διήγηση επεισοδίων του βίου που αναπτύσσονται με κέντρο κάποια θηλυκή παρουσία: δεκαεξάχρονα κορίτσια, πόρνες στις βιτρίνες της κόκκινης συνοικίας του Άμστερνταμ, γυναίκες που κοιμούνται με τα μάτια ανοιχτά ή παρομοιάζονται με χρυσές βόμβες σε εικονοποιίες σουρεαλιστικού ερωτισμού.
Ο πόθος, το σεξ, ο έρωτας, η αγάπη, η οικειότητα, η ανταλλαγή ανάμεσα στα φύλα παρουσιάζονται με τρυφερότητα και χιούμορ σε ιστορίες αποδοχής αλλά και ματαίωσης, απελευθέρωσης και ενοχής.
Η χρονική απόσταση που μεσολαβεί ανάμεσα στον χρόνο της ιστορίας και τον χρόνο της αφήγησης εφοδιάζει τον αφηγητή με κριτική ματιά και έναν αυθόρμητο αυτοσαρκασμό, καθώς συχνά βρίσκει τον εαυτό του να υπολείπεται σε αυτογνωσία, σε αμεσότητα και σε γοητεία των γυναικών που ζωγραφίζει. «Οι ιστορίες αυτές δεν είναι ξεχωριστά πορτρέτα γυναικών αλλά ψηφίδες ενός συνολικού πορτρέτου της θηλυκότητας»,έχει πει σε συνέντευξή του ο συγγραφέας για το βιβλίο αυτό, που καταλήγει ένας φόρος τιμής προς τη γυναίκα, την οποία μέσα από αφηγήσεις συνηθισμένων περιστατικών αναδεικνύει σε εξαιρετική παρουσία, ακόμη και την κακοχυμένη και ασταθή Ιρίνα, που διάβαζε Ναμπόκοφ και Ντ. Χ. Λόρενς και κατέληξε ασφαλίτισσα του καθεστώτος Τσαουσέσκου.
Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες (αποσπάσματα)
Επειδή ξεπερνούν με αναπάντεχο κουράγιο όλες τις ατέλειες της ντελικάτης ανατομίας τους. Επειδή στο κρεβάτι είναι θαρραλέες και εφευρετικές, όχι από διαστροφή, αλλά για να σου δείξουν ότι σ' αγαπούν. Επειδή κάνουν όλες τις ενοχλητικές και μικρές δουλειές του σπιτιού χωρίς να παινεύονται.
Επειδή φορούν όλων των ειδών τα μπιχλιμπίδια, που τα ταιριάζουν με τα ρούχα τους σύμφωνα με κανόνες περίπλοκους και δυσνόητους. Επειδή σχεδιάζουν και ζωγραφίζουν τα πρόσωπά τους με την προσήλωση ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη. Επειδή έχουν έναν τρόπο να λύνουν τα προβλήματα που σε κάνει έξω φρενών. Επειδή έχουν έναν τρόπο σκέψης που σε κάνει έξω φρενών.
Επειδή είναι εκπληκτικές αναγνώστριες, για τις οποίες γράφονται τα τρία τέταρτα της ποίησης και της πρόζας όλου του κόσμου. Επειδή τις τρελαίνει το "Angie" των Ρόλινγκ Στόουνς. Επειδή τις αποτελειώνει ο Κοέν. Επειδή ακόμα και η πιο σκληρή business woman φοράει βρακάκια με συγκινητικά λουλουδάκια και δαντελίτσες. Επειδή ενδιαφέρονται αληθινά ποιος τα έφτιαξε με ποια στα σίριαλ της τηλεόρασης.
Επειδή είναι ξανθιές, καστανές, κοκκινομάλλες, γλυκές, θερμές, αγαπησιάρες. Επειδή είναι γυναίκες, επειδή δεν είναι άντρες, ούτε κάτι άλλο. Επειδή απ' αυτές βγήκαμε και σ' αυτές επιστρέφουμε, και το μυαλό μας περιστρέφεται σαν ένας βαρύς πλανήτης, πάντα και για πάντα, μόνο γύρω απ' αυτές».
Επειδή έχουν στρογγυλά στήθη, με θηλές που ορθώνονται μέσα από την μπλούζα όταν κρυώνουν. Επειδή χαμογελούν σε όλα τα μικρά παιδιά που περνούν από δίπλα τους. Επειδή περπατούν στο δρόμο ίσια, με το κεφάλι ψηλά, με τους ώμους τραβηγμένους πίσω και δεν απαντούν στο βλέμμα σου όταν τις κοιτάζεις σαν μανιακός
Απόσπασμα από το μικρό δοκίμιο του Ρουμάνου Μίρτσεα Καταρέσκου «Γιατί αγαπάμε τις γυναίκες» (εκδόσεις Ηλιότροπο).