Εάν η ζωή μας οδηγείται σε αυτόν τον πνευματικό εμπλουτισμό τότε η τέχνη είναι ένας τρόπος για να φτάσεις εκεί. Αυτό φυσικά σε σχέση με τον ορισμό μου της ζωής. Η τέχνη θα βοηθούσε τον άνθρωπο σε αυτήν την διαδικασία.
Μερικοί λένε ότι η τέχνη βοηθάει τον άνθρωπο να γνωρίσει τον κόσμο όπως κάθε άλλη νοητική δραστηριότητα. Δεν πιστεύω σε αυτήν την πιθανότητα της γνώσης. Είμαι σχεδόν αγνωστικιστής. Η γνώση μας αποσπά από τον κύριο σκοπό μας στην ζωή. Όσο περισσότερα γνωρίζουμε τόσο περισσότερα ξέρουμε. Εμβαθύνοντας ο ορίζοντάς μας γίνεται πιο περιορισμένος. Η τέχνη εμπλουτίζει τις πνευματικές δυνατότητες του ανθρώπου και μπορεί ύστερα να υψωθεί πιο πάνω από τον ίδιο του τον εαυτό για να χρησιμοποιήσει αυτό που λέμε «ελεύθερη βούληση».
Ένας καλλιτέχνης δεν δουλεύει ποτέ κάτω από ιδανικές συνθήκες.Εάν αυτές υπήρχαν η δουλειά του καλλιτέχνη δεν θα υπήρχε, ο καλλιτέχνης δεν ζει σε κενό, κάποια πίεση πρέπει να υπάρχει: ο καλλιτέχνης υπάρχει γιατί ο κόσμος δεν είναι τέλειος. Η τέχνη θα ήταν άχρηστη εάν ο κόσμος ήταν τέλειος και καθώς ο άνθρωπος δεν θα κοίταγε για αρμονία αλλά απλώς θα ζούσαν σε αυτήν. Η τέχνη γεννιέται από έναν άρρωστο κόσμο.Αυτό είναι το θέμα και στον «Ρουμπλιόφ», η αναζήτηση των αρμονικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, μεταξύ της τέχνης και της ζωής, μεταξύ του χρόνου και της ιστορίας. Αυτό πραγματεύεται και το φίλμ μου.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα είναι η ανθρώπινη εμπειρία.Σε αυτό το φίλμ το μήνυμα μου είναι ότι είναι απίθανο να περάσεις εμπειρία σε άλλους ή να μάθεις από άλλους. Πρέπει να ζήσουμε την δικιά μας εμπειρία, δεν μπορούμε να την κληρονομήσουμε. Οι άνθρωποι συχνά λένε: χρησιμοποίησε την εμπειρία του πατέρα σου! Πολύ απλά: Ο καθένας μας πρέπει να αποκτήσει την δικιά του εμπειρία.Αλλά όταν την έχουμε, δεν έχουμε πλέον χρόνο να την χρησιμοποιήσουμε. Και οι νέες γενιές σωστά αρνούνται να το ακούσουν: θέλουν να το ζήσουν αλλά μετά επίσης πεθαίνουν. Αυτός είναι ο νόμος της ζωής, το αληθινό νόημά της. Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε την εμπειρία μας σε άλλους ανθρώπους ή να τους αναγκάσουμε να αισθανθούν προτεινόμενα συναισθήματα. Μόνο μέσα από προσωπική εμπειρία καταλαβαίνουμε την ζωή.Ο Ρουμπλιόφ ο καλόγερος έζησε μία πολύ πολύπλοκη ζωή: Σπούδασε με τον δάσκαλο Ραντονέφσκυ στην Αγία Τριάδα αλλά έζησε με διακύμανση με την διδασκαλία του. Είδε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του δασκάλου του. Μόνο στο τέλος της ζωής του έζησε με τον δικό του τρόπο.
[ΠΗΓΗ: Απόσπασμα από το «Ένας ποιητής του Σινεμά», ντοκιμαντέρ για τον Ταρκόφσκι, αναρτήθηκε στην Τεθλασμένη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη: http://bibliotheque.gr/ ]