Έχει περάσει πάνω από μισός αιώνας από τότε που κυκλοφόρησε το πολιτικό μανιφέστο του Τζορτζ Οργουελ «1984», που φέρεται κατά του ολοκληρωτισμού και της χαμένης ελευθερίας μας. Ανατριχιαστικά επίκαιρο. Αισθάνεσαι παντού την ύπαρξη του «μεγάλου αδελφού», που γνωρίζει το καλό σου και αποφασίζει για σένα. Σε βλέπει όπου κι αν βρίσκεσαι. Ο «μεγάλος αδελφός» γνωρίζει τι είναι καλό, ηθικό και δίκαιο. Εσύ, απλά προσαρμόζεσαι. Η δυστυχία ονομάζεται πλέον «ευτυχία», η αδικία «δίκαιο» και ο πονηρός «ενάρετος». Φρίκη!
Δεν υπάρχει πολίτης αυτής της χώρας που να μη ζει τη δυστοπία ενός κόσμου, ο οποίος κυριαρχείται από διανοητικά ασύλληπτες δυνάμεις. Πρωτοτυπία; Όχι! Η άρχουσα τάξη πάντα επικαλούνταν μαγικές, θεϊκές, υπερκόσμιες δυνάμεις, ιδεολογικά διανθισμένες με αφορισμούς, ενοχές και κανόνες ηθικής στα μέτρα της.
Στις μέρες μας, το αόρατο χέρι των αγορών κατευθύνει τις τύχες του συνόλου των χωρών του πλανήτη. Η εθνική πολιτική των κυβερνήσεων, ανύπαρκτη. Η επίκληση της δημοκρατίας, τυπική, για εσωτερική κατανάλωση. Οι προϋπολογισμοί των χωρών, ελλειμματικοί, άρα οι χώρες εσαεί και a priori εξαρτημένες από τον εξωτερικό δανεισμό. Ο πλούτος συσσωρεύεται σε απρόσωπους οίκους, ασύλληπτων μεγεθών και απεριόριστων δυνατοτήτων επιρροής. Οι ηγέτες χωρών που τολμούν να προβάλουν αντίσταση, αντιμετωπίζονται ως παρίες, τρομοκράτες, μπαταξήδες... Επιπροσθέτως, τους επιβάλλονται κυρώσεις για παράβαση κανόνων που είτε έχουν θεσπιστεί ερήμην τους είτε τους έχουν επιβληθεί από το «μεγάλο αδελφό», το ρόλο του οποίου έχουν αναλάβει εργολαβικά οι ΗΠΑ με τη συγκατάθεση των άσπονδων φίλων τους. Αναγκάζοντας τους λαούς να υπόκεινται τα δεινά των εμπορικών αποκλεισμών, της ανεργίας, της ασιτίας, της πείνας, της εξαθλίωσης, είτε των πολέμων και των δραματικών συνεπειών που αυτοί επιφέρουν.
Ενώ, λοιπόν, η πραγματικότητα είναι εφιαλτική, ο πρωθυπουργός, με την ευκαιρία του κυβερνητικού ανασχηματισμού, προσπαθεί να μας εμφυσήσει την αισιοδοξία που εμείς οι αδαείς και κακόπιστοι δεν βλέπουμε! Μας λέει ότι η Ελλάδα έχει κάνει τεράστια βήματα μπροστά, όταν οι εργαζόμενοι έχουν απολέσει το 30%-40% της αγοραστικής τους δύναμης, το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί κατά 30% και οι άνεργοι ανέρχονται στα 2 εκατομμύρια, περίπου. Μας υπενθυμίζει ότι ήδη προσελκύονται επενδύσεις, που θα φέρουν την ανάπτυξη. Μα και η Βουλγαρία προσελκύει επενδύσεις (χιλιάδες ελληνικές εταιρείες έχουν την έδρα τους εκεί), αλλά οι μισθοί είναι καθηλωμένοι στα 200-300 ευρώ, η ανεργία σε υψηλά επίπεδα και η ανάπτυξη δεν λέει να πάει κατά Ανατολική Ρωμυλία μεριά!
Επαίρεται, επίσης, για την «αξιοποίηση» των φιλέτων του Δημοσίου, ενώ στην ουσία πρόκειται για ξεπούλημα κοψοχρονιάς. Οι επιβεβλημένες από τους δανειστές μας περικοπές σε συντάξεις, επιδόματα και παροχές ονομάζεται «εξορθολογισμός και αναμόρφωση δημοσίου τομέα...». Η απελευθέρωση των απολύσεων, κατάργηση των τριετιών, ευελιξία και ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας βαφτίζονται με την ουδέτερη έκφραση «νέες μεταρρυθμίσεις...». Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, ονομάζεται «εκσυγχρονισμός» και «εξορθολογισμός». Η απορρύθμιση της ελληνικής κοινωνίας ονομάζεται «διαρθρωτικές αλλαγές». Οι μίζες στις διακρατικές συναλλαγές, που αφορούν εξοπλιστικά προγράμματα, ονομάζονται «χρήσιμες πληρωμές». Ωστόσο, οι θυσίες που έχουν γίνει πιστώνονται σε όλους τους Ελληνες (ενώ τις έχουν υποστεί κυρίως οι μικρομεσαίοι) και τα οφέλη στη χώρα (ενώ τα καρπώνονται ελάχιστοι μεγαλοεπιχειρηματίες). Αναφέρεται επίσης στην πορεία εξόδου της χώρας από την κρίση, ενώ όλα δείχνουν ότι η κρίση τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς!
Τέλος, ο πρωθυπουργός μάς λέει ότι το κόστος δανεισμού της χώρας συνεχίζει να μειώνεται... Κι εμείς οι αδαείς αναρωτιόμαστε: καλά, ποιοι είναι αυτοί που ανεβάζουν ή κατεβάζουν το κόστος δανεισμού; Και γιατί βρίσκονται στο απυρόβλητο και τους ανεχόμαστε ασυζητητί; Από πού αντλούν το δικαίωμα, αυτοί οι ζόμπι, δίκην μεγάλου αδελφού, να εκβιάζουν, να καταστρέφουν και να καθορίζουν τις τύχες των λαών με ή χωρίς τη συναίνεση των κυβερνήσεών τους;
Είναι πλέον κοινός τόπος ότι θέλουν τη χώρα μας, για το απώτερο μέλλον, υπερχρεωμένη με εργατικό δυναμικό χαμηλού κόστους, με τις ελάχιστες δυνατές κοινωνικές παροχές, υψηλή ανεργία και ανασφάλεια. Ταυτόχρονα, οι σκοταδιστές της Συγγρού και τα παπαγαλάκια της εξουσίας μεριμνούν ώστε ο ελληνικός λαός να «τρέφεται» με τη σωστή δόση υπερηφάνειας και αισιοδοξίας, με φρούδες ελπίδες, έπαρση και ματαιόδοξες κολακείες.
Εχουμε εισέλθει για τα καλά στον τροπικό της οργουελικής σημειολογίας και μολονότι φύσει αισιόδοξος, αδυνατώ να διακρίνω διέξοδο. Ο εχθρός, παντοδύναμος. Η διαβρωτική του δύναμη, καταλυτική. Απ'την άλλη, οι αγώνες είναι πιο απαραίτητοι από ποτέ και η αλληλεγγύη, αναγκαία συνθήκη για να αντέξουμε τον ανελέητο πόλεμο. Ομως, μη γελιόμαστε, ο παντοδύναμος εχθρός μόνο εκ των έσω θα πέσει!
[ΠΗΓΗ: Άρης Αυγερινός, Οργουελική Σημειολογία, Ελεύθερο Βήμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 24-06-2014]