Το έπος της Αλβανίας κατά του φασισμού, η Μάχη της Κρήτης κατά του ναζισμού, η μεγαλειώδης Εθνική Αντίσταση κατά του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού δεν είναι παρελθόν για επετείους. Είναι το απελευθερωτικό καθολικό μήνυμα του παρόντος και του μέλλοντος για τον αυτοκαθορισμό και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και όλων των ευρωπαϊκών λαών. Οι μάχες δεν έληξαν με το ματωμένο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου· συνεχίζονται αδυσώπητες καθημερινά, στο πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό πεδίο. Το ίδιο αιματηρές, από μία οικονομική και πολιτική εξουσία που διψάει για αχαλίνωτο κέρδος, συγκεντροποίηση της εξουσίας και αίμα. Ο μεταμοντέρνος καπιταλισμός, αφού δημιούργησε κάτω από την πίεση των ευρωπαϊκών κοινωνικών κινημάτων ένα καταναλωτικό μοντέλο νάρκωσης και αποβλάκωσης των λαών, διέλυσε τη συλλογική και ατομική μνήμη, δηλαδή την κατακτημένη ελευθερία, δικαιοσύνη, αυτογνωσία και αξιοπρέπεια, και μέσα στο νανούρισμα αποβλάκωσης έφερε τον ληστρικό νεοφιλελευθερισμό σαν ώριμο φρούτο. Σήμερα, στην Ευρώπη της πείνας, της εξαθλίωσης, με προπομπό της κοινωνικής δυστυχίας την Ελλάδα, επανέρχεται ο ολοκληρωτισμός με επίφαση κοινοβουλευτισμού [Παναγιώτης Γεωργούλης, άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 11/06/2015]
Διότι θεμελιώδεις λειτουργίες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας έχουν αποσπαστεί από την εκτελεστική εξουσία, κυρίως την αγορά και τα ανδρείκελά της. Η πείνα, το κυνήγι των μεταναστών και προσφύγων, αποτελούν ουσιαστική κατάλυση της δημοκρατίας μαζί με την πλήρη υποβάθμιση της υγείας και την απομάκρυνση της παιδείας για τους φτωχούς.
Έχουμε μπει στη φάση της Μεταδημοκρατίας, όπου δεν αναγνωρίζονται πολίτες και άνθρωποι, αλλά νούμερα αγοράς, δηλαδή ζώα και πράγματα που διακινούνται με την ασφυκτική και ολοκληρωτική επίβλεψη μιας βαθιά ταξικής τεχνολογίας. Σε αυτόν τον θανατηφόρο εναγκαλισμό των οικονομικών και πολιτικών ελίτ, αν δεν δεχτούν τις «κόκκινες γραμμές» της ελληνικής κυβέρνησης, πρέπει να το κάνουμε Αρκάδι και Κούγκι.
Το βάθεμα της Ελληνικής Δημοκρατίας στην κατεύθυνση της Αριστοτελικής κοινωνίας των Πολιτών είναι μονόδρομος για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Εδώ και πολύ καιρό έπρεπε η ελληνική κυβέρνηση να έχει κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους, γεγονός που θα είχε αλυσιδωτές επιδράσεις στα ευρωπαϊκά κινήματα και στην ελίτ των ληστών.
Η διαπραγμάτευση χρειάζεται και ενεργητική αντίσταση για να πετύχει. Αρκετά χρόνια πριν από το Μνημόνιο οσμιζόμουν:
«Πέραν, Ευρώπη, έθρεψες λιπόσαρκη ψυχή
Ύφανες ξιγκόθρεφτη μνήμη
Ή θα παλεύεις διαρκώς κατά των Μήδων, όπως ετάχθη
Ή θα ριζώνουν οι Μήδοι μέσα σου και θα σε εξουσιάζουν
Το αίμα της αποικιοκρατίας θα σκλαβώνει το μέλλον
Θα πνίγεις στο αίμα τους λαούς και τα παιδιά σου
Στο μικροσκόπιο των εργαστηρίων οι σοφοί του μέλλοντος
Θα εξετάζουν το πνεύμα σου απολιθωμένο βακτήριο του παρελθόντος
Μοίρα σου η φλεγόμενη κριτική σκέψη χωρίς αποκαΐδια
Το ριζικό σου φωτιά της επανάστασης χωρίς στάχτη
Σηματωρός και Κήρυκας ο Μαραθώνας και οι Θερμοπύλες»,
«Πέραν».
Ή θα πάμε σε έναν νέο ευρωπαϊκό Διαφωτισμό ή πυρ στην Ευρώπη των ληστών.
[ΠΗΓΗ: Παναγιώτης Γεωργούλης, Πυρ στην Ευρώπη των ληστών, άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 11/06/2015]